Πόσο να απέχει άραγε η «Κόκκινη Μηλιά» από μια υπουργική καρέκλα; Τί απέγιναν οι θέσεις του κ. Βορίδη ότι «η Τουρκία δεν πρέπει να μπει ποτέ, μα ποτέ στην Ε.Ε. αλλά και αν και ποτέ γίνει δεκτή, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ε.Ε.»; Πού κατέληξαν οι διαλέξεις του κ. Πλεύρη περί «καθαρότητας του ελληνικού έθνους»; Τί συνέβη με τις καταγγελίες του κ. Γεωργιάδη για την κα Μπακογιάννη ότι «έχει αναλάβει εργολαβικά τις δημόσιες σχέσεις της Τουρκίας» και «όσο γρηγορότερα φύγει τόσο το καλύτερο» αφού «καθίσταται μέρα με τη μέρα επικίνδυνη»;
Το 2013, τις ως άνω δηλώσεις διαδέχθηκε η «υπερηφάνεια» του Υπουργού Αναπτύξεως «για την πώληση της μαρίνας της Μυτιλήνης στους Τούρκους», αλλά πλέον, εν έτει 2022, ο κ. Γεωργιάδης ξεπερνά τον εαυτό του μέρα με τη μέρα! Ό,τι δεν επιτυγχάνει η Τουρκία επί του πεδίου χάρη στο υψηλό φρόνημα και στην άρτια εκπαίδευση των στελεχών των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, το κατάφερε μέσω της κατοχύρωσης της εμπορικής ονομασίας «Τουρκικό Αιγαίο» (Turkaegean) σε επίπεδο Ε.Ε., εξαιτίας της αδράνειας και της ολιγωρίας του Υπουργείου, στο οποίο προΐσταται ο κ. Γεωργιάδης. Για τον ίδιο, βέβαια, «φταίνε οι υπάλληλοι» και γι’ αυτό ζήτησε τη διενέργεια ΕΔΕ! Τέτοια αποφυγή ανάληψης ευθυνών και τέτοιας έκτασης άρνηση λογοδοσίας, είναι βέβαιο ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει βιώσει ποτέ στο παρελθόν.
Και αν θεωρεί κανείς ότι οι δικαιολογίες στέρεψαν, πλανάται πλάνην οικτράν, μιας και η πολιτική εξαπάτηση και ο εμπαιγμός είναι αστείρευτοι για την Κυβέρνηση της Ν.Δ.. Λίγες μέρες μετά τη δημοσιοποίηση του φιάσκου του “Turkaegean”, πληροφορηθήκαμε για τις συστατικές επιστολές του κ. Γεωργιάδη για τον Τούρκο «επιχειρηματία» Γιασάμ Αγιαβέφε, που του επέτρεψαν να λάβει την ελληνική υπηκοότητα! Πρόκειται για τον Τούρκο «επιχειρηματία», ο οποίος διαθέτει την υπηκοότητα του Ψευδοκράτους και επενδύει αφειδώς στα κατεχόμενα. Εντούτοις, για τον Υπουργό Αναπτύξεως, ο κ. Αγιαβέφε είναι «αντιστασιακός» και κινδυνεύει από το καθεστώς Ερντογάν. Μόνο, που στην εν λόγω περίπτωση, θα αρκούσε η μη έκδοσή του και όχι η «ελληνοποίηση», ενώ ούτως ή άλλως έχει λάβει επίσης τη σερβική και τη δομινικανή υπηκοότητα, οι οποίες του επιτρέπουν να παραμείνει εκτός Τουρκίας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο κ. Γεωργιάδης «πάσαρε» και ο κ. Βορίδης, ως ο Υπουργός Εσωτερικών, «εκτέλεσε». Ωστόσο, η ανεπάρκεια είναι ευρύτερη και αγγίζει το Υπουργείο Εξωτερικών, την Ε.Υ.Π. και την εν γένει οργάνωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία τα τελευταία τρία χρόνια παραμένει δυστυχώς ανερμάτιστη και σε αποδρομή. Ποια είναι η αξιοπιστία της χώρας μας έναντι των τουρκικών παρανομιών στην Κύπρο, όταν χορηγούμε την ελληνική υπηκοότητα σε «υπήκοο» της λεγόμενης «ΤΔΒΚ»; Ποιος θα λογοδοτήσει επιτέλους για τον εμπαιγμό των θεσμών και κάθε κρατικού μηχανισμού, ο οποίος παρουσιάζει ως «εθνικό ευεργέτη» έναν «επιχειρηματία» με άκρως αμφισβητούμενη δράση;
Η εξωτερική πολιτική είναι ζήτημα σύνθετο και πολυδιάστατο, καθώς αγγίζει το σύνολο των πτυχών του δημόσιου προσκηνίου και παρασκηνίου. Είναι αδιανόητο εντός μιας Κυβέρνησης να μη γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά ή, με άλλα λόγια, ο Υπουργός Εξωτερικών τι ποιεί ο Υπουργός Ανάπτυξης και αντιστρόφως. Πλέον η Κυβέρνηση της Ν.Δ. προκαλεί ανεπανόρθωτες ζημιές και αυτό θα πρέπει να μας ανησυχήσει άπαντες, καθώς οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι η απώλεια διπλωματικού κεφαλαίου και διεθνούς κύρους είναι ανεπίστρεπτη μεσοπρόθεσμα και απαιτούνται σημαντικές θυσίες για την ανάκτησή τους.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην Κυριακάτικη Κόντρα News, της 17ης Ιουλίου 2022