Η επόμενη ημέρα της «Αραβικής Άνοιξης» έχει βρει την Ευρύτερη Μέση Ανατολή σε μια περίοδο δίνης και αποσταθεροποίησης. Η Λιβύη παραμένει ένα κατακερματισμένο κράτος ουσιαστικά «τριχοτομημένο», η Αίγυπτος βιώνει μια περίοδο εύθραυστων ισορροπιών στο εσωτερικό της και φυσικά η Συρία έχει εισέλθει στο φαύλο κύκλο του εμφυλίου πολέμου με κίνδυνο την πλήρη απαλοιφή της από το χάρτη. Ως «άλλος λύκος που χαίρεται στην αναμπουμπούλα», η Τουρκία επιχειρεί να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη από την ως άνω κατάσταση της γενικής αποδόμησης των μετααποικιακών διακρατικών σχέσεων στην περιοχή.
Οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφρίν και οι σφαγές εις βάρος αμάχων Κούρδων καταδεικνύουν ότι η Άγκυρα δε σκοπεύει να συμβάλει εποικοδομητικά στην εμπέδωση της ειρήνης στην περιοχή, δεδομένης και της εμμονής Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να καταστεί ο ηγετικός πόλος της περιοχής. Εκτεταμένες επιχειρήσεις εντός του εδάφους γειτονικής χώρας, μεγαλομανείς δηλώσεις των Τούρκων κυβερνώντων και σύγκρουση ακόμα και με τους παραδοσιακούς Ατλαντικούς συμμάχους συνθέτουν το σκηνικό της στροφής της Τουρκίας προς μία πολιτική ανατροπής του status quo στην ευρύτερη περιοχή.
Η χώρα μας μοιραία βρίσκεται στο επίκεντρο των – επιθυμητών από την Άγκυρα – ανακατατάξεων, τόσο λόγω γεωγραφικής γειτνίασης όσο και εξαιτίας της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, η οποία έχει πιθανόν στείλει ορισμένα λανθασμένα μηνύματα αδυναμίας προς την τουρκική πλευρά. Με μια σειρά προκλητικών ενεργειών στο Αιγαίο και με αποκορύφωμα το περιστατικό με το σκάφος «Γαύδος» του Λιμενικού Σώματος στη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, η Τουρκία επιχειρεί να επαναφέρει στην επικαιρότητα τη λογική των «γκρίζων ζωνών». Παράλληλα, με επιθετικές κινήσεις εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσπαθεί να φέρει προ τετελεσμένων τις ευρωπαϊκές εταιρείες υδρογονανθράκων, στις οποίες έχουν παραχωρηθεί δικαιώματα εκμετάλλευσης.
Τι αντιτείνει η χώρα μας στο συγκεκριμένο βέρτιγκο ηγεμονισμού και αναθεωρητισμού; Μία συντεταγμένη εξωτερική πολιτική 21ου αιώνα με προσήλωση στις αρχές του διεθνούς δικαίου, σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, αλλά και
αταλάντευτη υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Η Ελλάδα επιμένει να προστατεύει σθεναρά τα ευρωπαϊκά σύνορα και να εφαρμόζει μία αποτρεπτική στρατηγική, με γνώμονα τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή.
Προς αυτή την κατεύθυνση, αναγκαία είναι η διπλωματική ικανότητα και ευελιξία, καθώς και η βαθιά γνώση των ευαισθησιών της άλλης πλευράς. Η πλήρης αποξένωση από την Τουρκία, όπως εσχάτως προτείνεται από την αξιωματική αντιπολίτευση διά της κριτικής της στην πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα, είναι απολύτως απευκταία. Η χώρα μας οφείλει να διατηρεί διαύλους επικοινωνίας και όσοι προτείνουν τη διακοπή των εκατέρωθεν επισκέψεων ή την αναστολή οποιασδήποτε πρωτοβουλίας με σκοπό τη συνεννόηση, απλώς αγνοούν την αξία χάραξης μιας μακροπρόθεσμης στρατηγικής πλεύσης. Όπως αναφέρει ο ένας εκ των πατέρων της στρατηγικής Sun Tzu, πριν από χιλιάδες χρόνια:
«Εάν γνωρίζεις τον εχθρό και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι για το αποτέλεσμα ακόμα κι εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά δεν γνωρίζεις τον εχθρό, για κάθε νίκη που θα κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις ούτε τον εαυτό σου, ούτε το εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη».
Εφημερίδα “Νέα Σελίδα”, 4/3/2018