Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτέλεσε ένα καθοριστικό γεγονός για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία. Μία μακρά περίοδος περιδίνησης με μέτρα δισεκατομμυρίων, που απλά αυξάνονταν χωρίς αντίκρισμα, έλαβε τέλος και έδωσε τη θέση της σε μια δύσκολη πορεία, η οποία απαιτούσε αρκετές θυσίες αλλά έβγαλε τη χώρα στο ξέφωτο όπως μαρτυρείται από τους διεθνείς οργανισμούς, τους Ευρωπαίους αξιωματούχους και κυρίως την ίδια αδιάψευστη πραγματικότητα.
Είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι; Προφανώς όχι, όσο υπάρχει ακόμη έστω και ένας άνεργος συμπολίτης μας και όσο υπάρχουν δυσεπίλυτα προβλήματα, ασχέτως αν έχουν κληρονομηθεί από αλήστου μνήμης κυβερνήσεις. Ωστόσο, πως πρέπει να αποτιμήσουμε την άκρως θετική έκθεση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης για τη χώρα μας; Πως να μην πιστώσουμε στη σημερινή κυβέρνηση την επιστροφή περίπου 1,2 δις ευρώ αναδρομικών στα λεγόμενα «ειδικά μισθολόγια»; Γιατί να μην αναγνωρίσουμε ότι επισπεύδεται η διαδικασία επιστροφής φόρου έως 10.000 ευρώ σε φυσικά πρόσωπα, προκειμένου να τονωθεί η ρευστότητα στην πραγματική οικονομία; Ποιος αγνοεί την «ανάσα ρευστότητας» στις μικρές επιχειρήσεις, στους νέους επαγγελματίες, στους αυτοαπασχολούμενους και σε άλλα φυσικά πρόσωπα, που με διαδικασίες-εξπρές και με ποσά έως και 25.000 ευρώ θα δύνανται να δανειοδοτούνται το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα;
Μήπως τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος για την ανάκαμψη της αγοράς ακινήτων είναι αμελητέα ή εκείνα που δείχνουν άνοδο της αγοράς αυτοκινήτου κατά περίπου 20% για το 2018; Τι ακριβώς αποτυπώνει η αύξηση των καταθέσεων στις τράπεζες κατά 9 δις ευρώ το πρώτο εννεάμηνο του 2018, αν όχι την επιστροφή του θετικού κλίματος και της εμπιστοσύνης; Η Ελλάδα μείωσε το δημόσιο χρέος το 2017, αύξησε το πρωτογενές πλεόνασμα το εννεάμηνο του 2018 και αναδείχθηκε «πρωταθλήτρια» στην απορρόφηση των επενδύσεων του «Σχεδίου Γιούνκερ». Προφανώς, ούτε αυτά είναι αρκετά για να πείσουν όσους δε θέλουν να πεισθούν, αλλά απλά αγωνιούν για την ανακατάληψη της «καρέκλας» ξεχνώντας ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανέλαβε τα ινία μίας χώρας με μειωμένο Α.Ε.Π. κατά 25%, ανεργία στο 27% και μια μεγάλη μερίδα των πολιτών να βρίσκεται στο περιθώριο και στην ανέχεια.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου, για τις οποίες σήμερα πολλοί κόπτονται ότι είναι στα 3 δις ευρώ αν και βαίνουν μειούμενες, το ίδιο διάστημα του 2014 κάλπαζαν μήνα με το μήνα ανερχόμενες στα 4,7 δις το Σεπτέμβριο και στα 5 δις τον Οκτώβριο του συγκεκριμένου έτους. Τα ίδια ισχύουν και για το πεδίο της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, όπου έχουμε μια σταθερή άνοδο των εξαγωγών και μια αντίστοιχη μείωση του εμπορικού ελλείμματος, με το Ι.Ο.Β.Ε να σημειώνει εντός του 2018 ότι «έχουν βελτιωθεί οι επιχειρηματικές προσδοκίες και η εξέλιξη αυτή ευθυγραμμίζεται με την ανάκαμψη του οικονομικού κλίματος στην ελληνική οικονομία, καθώς καταγράφεται άνοδος των επιμέρους δεικτών σχεδόν σε όλους τους επιχειρηματικούς τομείς της οικονομίας, αλλά και στην καταναλωτική εμπιστοσύνη».
Η πραγματικότητα δεν αποκρύπτεται και ο κόσμος τη βιώνει καθημερινά. Παραπονιέται δικαίως αλλά στο τέλος εκτιμά και αναγνωρίζει. Δεν ξεχνά και θυμάται ποιος τον οδήγησε στη μιζέρια και ποιος προσπαθεί σταδιακά να τον βγάλει από αυτήν. Η Ελλάδα ανακάμπτει και δεν υπάρχουν περιθώρια μικροπρέπειας και κακεντρέχειας. Ας το καταλάβουν όλοι και ας πάψουν να πυροβολούν τα πόδια της ίδιας τους της χώρας.
Ιστοσελίδα ‘newpost’, 16/11/2018