Το κύρος και η αξιοπιστία συνθέτουν το ειδικό βάρος κάθε χώρας στο διεθνές σύστημα. Αποτελούν σημαντικότατους συντελεστές ισχύος, δίχως τους οποίους η χώρα αδυνατεί να αρθρώσει λόγο και να διαμορφώσει διακρατικούς συσχετισμούς. Προς αυτή την κατεύθυνση, καθοριστικής σημασίας είναι η μεταστροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής κατά τα τελευταία τρία έτη.
Με αντικείμενο το ονοματολογικό της Π.Γ.Δ.Μ. και όπως διαφάνηκε από τις συζητήσεις με την πολιτική ηγεσία της γείτονος στο Νταβός, πορευόμαστε ήδη προς μία λύση με σύνθετη ονομασία και απεμπόληση κάθε είδους αλυτρωτισμού, με αναγκαίες αμοιβαίες υποχωρήσεις, με μεταστροφή θέσης και μετριασμό της αδιαλλαξίας από την ηγεσία της Π.Γ.Δ.Μ..
Οι παραπάνω εξελίξεις δεν είναι τυχαίες και προφανώς δεν επέρχονται δίχως τη χρήση του «νομίσματος της διεθνούς πολιτικής», ήτοι της ισχύος. Για την ελληνική εξωτερική πολιτική του 21ου αιώνα, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί κατά τα τελευταία τρία έτη, βασική πηγή ισχύος είναι η ήπια, δηλαδή οι συντελεστές που προτάσσουν την εικόνα της αξιόπιστης δύναμης σταθερότητας και ειρήνης.
Στον αντίποδα της παραπάνω περιγραφόμενης στάσης, τι παρατηρούσαμε μέχρι πρότινος στο ζήτημα της διαχείρισης του ονοματολογικού; Σπασμωδικές κινήσεις και υπερίσχυση της εθνικιστικής ατζέντας. Τυχοδιωκτισμό και τυφλή υπακοή σε παραεκκλησιαστικούς και παραστρατιωτικούς κύκλους στο όνομα της ψηφοθηρίας. Το είδαμε στα συλλαλητήρια του 1992, το βλέπουμε και στα σημερινά συλλαλητήρια, στα οποία πρόθυμα συμμετέχουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, παρά τα πεπραγμένα και τις θέσεις της παράταξής τους τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η ανάληψη της διακυβέρνησης από το Ζάεφ δε θεωρείται ευκαιρία από την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δημιουργώντας το εύλογο ερώτημα αν άραγε ο Κ. Μητσοτάκης προτιμά τον Γκρουέφσκι. Η στάση της Νέας Δημοκρατίας και πάλι ευνοεί την άνοδο του εθνικισμού στην Π.Γ.Δ.Μ. και την υπερίσχυση των ακραίων κύκλων.
Από την πλευρά του, ο Αντώνης Σαμαράς – βασικός συντελεστής του προβλήματος – συναντά παμμακεδονικές οργανώσεις απορρίπτοντας κάθε συμπερίληψη του όρου «Μακεδονία», ενώ το 2009 δήλωνε υπέρμαχος της σύνθετης ονομασίας, «συντασσόμενος με τις κόκκινες γραμμές του Καραμανλή». Μικρή λεπτομέρεια: η δήλωση έγινε μία μέρα πριν την εκλογή του στη θέση του προέδρου της γνωστής ως «καραμανλικής» Νέας Δημοκρατίας.
Βέβαια, η σύνθετη ονομασία αποτελεί μία θέση πλήρως αντίθετη στην ρητορική των συμμετεχόντων στα συλλαλητήρια, μεταξύ των οποίων και στελέχη του κόμματος όπως ο Κωνσταντίνος Αχ. Καραμανλής! «Ποιος κυβερνά αυτό το κόμμα» θα αναρωτιόταν ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας, αν βρισκόταν εν ζωή…
Εφημερίδα ‘Έθνος’, 3/2/2018