H Κυβέρνηση μέσα στην πανδημία βρήκε την ευκαιρία με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και έκτακτη νομοθέτηση να κινηθεί εκτός της πάγιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας και να εισαγάγει πληθώρα παρεκκλίσεων από τους κανόνες για τις δημόσιες συμβάσεις, ιδίως για απευθείας αναθέσεις κάθε είδους. Η αρχική εξάπλωση της πανδημίας του COVID -19 αντικειμενικά αύξησε τις ανάγκες και τη ζήτηση κυρίως σε υγειονομικά αγαθά και υπηρεσίες. Η εξασφάλιση επάρκειας στα αγαθά αυτά για την αποτροπή της διασποράς του ιού, απαιτούσε και τη λήψη μέτρων για την επιτάχυνση των σχετικών διαδικασιών. Σε καμία περίπτωση όμως, αυτό δεν θα έπρεπε να αποβαίνει σε βάρος των θεμελιωδών αρχών του Εθνικού και Ενωσιακού δικαίου που διέπουν το πεδίο των δημόσιων συμβάσεων, όπως είναι, για παράδειγμα, οι αρχές της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης, της απαγόρευσης των διακρίσεων και της αποτελεσματικότητας.
Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της ερώτησης.