Η υπο-στελέχωση του ΕΣΥ, ειδικά σε δυσπρόσιτες και άγονες περιοχές, είναι μία διαχρονική παθογένεια που επιδεινώθηκε κατά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια. Η αποτροπή του λειτουργικού blackout στο ΕΣΥ, η ισότιμη πρόσβαση των ανασφάλιστων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και η συνολική αναδιοργάνωση του δημόσιου συστήματος υγείας αποτέλεσαν βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-2019. Παρά το δυσχερές δημοσιονομικό πλαίσιο και παρά τους περιορισμούς σε προσλήψεις σε σχέση με τις αποχωρήσεις, επιτεύχθηκε σταθεροποίηση στο στελεχιακό δυναμικό του ΕΣΥ και ξεκίνησε η προσπάθεια ενίσχυσης με σημαντικό αριθμό προσλήψεων (μόνιμου και επικουρικού προσωπικού), με νέες δομές, νέες υπηρεσίες και αύξηση του ποσοστού του ΑΕΠ για δημόσιες δαπάνες υγείας από το 4,6% στο 5,2%.
Η εν εξελίξει πανδημία του κορωνοϊού έκανε, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ξεκάθαρη την ανάγκη για ένα ισχυρό και θωρακισμένο δημόσιο σύστημα υγείας, που θα μπορεί να ανταποκριθεί τόσο στις έκτακτες ανάγκες που δημιουργούνται λόγω της υγειονομικής κρίσης, όσο και στις σταθερές ανάγκες διαχείρισης της συνήθους νοσηρότητας και των χρόνιων ασθενών. Η κυβέρνηση, παρότι στα λόγια αναγνώρισε έστω και όψιμα τον κομβικό ρόλο και τη σημασία του ΕΣΥ στην αντιμετώπιση της πανδημίας, στην πράξη κινείται σε μια γραμμή «παρεμβάσεων έκτακτης ανάγκης», υπό την πίεση της συγκυρίας και όχι στη λογική της σταθερής ενίσχυσης των δημόσιων δομών. Τα διαρθρωτικά προβλήματα υπο-στελέχωσης του ΕΣΥ παραμένουν και στα νοσοκομεία και στις δομές ΠΦΥ, τόσο των αστικών κέντρων, όσο και της περιφέρειας.
Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο της ερώτησης των Βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη Στερεά Ελλάδα.