Το Κείμενο Συμπερασμάτων της τελευταίας Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. αποδεικνύει ότι η εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης της Ν.Δ. βρίσκεται σε μια ατελείωτη πτωτική πορεία, δυστυχώς επί ζημία των εθνικών διαπραγματευτικών θέσεων. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο χείριστο επίπεδο περνώντας πρόσφατα μια περίοδο κλιμάκωσης, η οποία είναι η μεγαλύτερης διάρκειας εν συγκρίσει με όλες τις προηγούμενες.
Ωστόσο, πώς φθάσαμε έως εδώ; Σχεδόν 1,5 χρόνος συνειδητής επιλογής κατευνασμού, υποχωρητικότητας και απεμπόλησης βασικών διαπραγματευτικών όπλων, έχουν οδηγήσει τη χώρα μας εκτός του στρατηγικού στόχου μετατροπής των ελληνοτουρκικών διαφορών σε ευρωτουρκικές. Τουναντίον, με ευθύνη της Κυβέρνησης της Ν.Δ., η Τουρκία απολαμβάνει αντιμετώπιση «κράτους-μέλους της Ε.Ε.», με την Ελλάδα να αποτυγχάνει να εισακουστεί από τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Προηγήθηκε το Τουρκολιβυκό Σύμφωνο το φθινόπωρο του 2019, όταν η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δήλωνε «αιφνιδιασμένη» και ακολούθησε η ανάρτηση της εν λόγω συμφωνίας στον Ο.Η.Ε. το Μάρτιο του 2020 και καθώς δεν υπήρχε πλέον περιθώριο για δικαιολογίες, τα φιλικά Μ.Μ.Ε. έσπευσαν να την αποσιωπήσουν. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, το τουρκικό ωκεανογραφικό “Oruc Reis” διεξάγει έρευνες επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ακολουθούμενο από τουρκικό στολίσκο, φθάνοντας έως και εντός της δυνητικής αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας. Τι είχε μεσολαβήσει εν τω μεταξύ; Οι «κυρώσεις που θα δάγκωναν» του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Πέτσα, τις οποίες ακολούθησε η νέα δέσμευση για «κυρώσεις το Δεκέμβριο».
Εν τέλει, ο Δεκέμβριος ήρθε, όπως θα έρθει και το 2021, αλλά ο κατήφορος θα συνεχίζεται ενόσω η Κυβέρνηση αποφεύγει να αναλάβει τις κατάλληλες διπλωματικές πρωτοβουλίες συγκρότησης ενός ισχυρού αντιτουρκικού μετώπου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η συμφωνία περί επέκτασης των κυρώσεων κατά φυσικών και νομικών προσώπων όσον αφορά στην κυπριακή ΑΟΖ και οι μελλοντικές κυρώσεις εφόσον η Τουρκία προβεί σε παράνομες γεωτρήσεις και όχι έρευνες, στην Ανατολική Μεσόγειο συνιστά ένα δείγμα της εκκωφαντικής ελληνικής ήττας στις Βρυξέλλες. Φθάσαμε ουσιαστικά να αποδεχόμαστε ότι ακόμη και αν γίνουν έρευνες από τα τουρκικά ωκεανογραφικά δυτικά της Ρόδου δε θα ενεργοποιηθεί κάποιος κυρωτικός μηχανισμός εις βάρος φυσικών και νομικών προσώπων!
Τι θα συμβεί άραγε αν παρέλθει αρκετό χρονικό διάστημα και η Τουρκία φτάσει στο σημείο να διεξάγει δοκιμαστικές γεωτρήσεις στο Αιγαίο, όπως πράττει στην Κυπριακή ΑΟΖ; Τότε σίγουρα θα είναι αργά… Η Τουρκία θα έχει κερδίσει τον απαραίτητο χρόνο για να εκτυλίξει την αποσταθεροποιητική στρατηγική της, η Ε.Ε. θα έχει κερδίσει χρόνο για να διαχειριστεί τις εσωτερικές αντιφάσεις της λόγω υψηλής οικονομικής αλληλεξάρτησης με την Άγκυρα και η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη επίσης για να καταφέρει να εξασφαλίσει λίγο ακόμη χρόνο παραμονής στην εξουσία.
Η άνευ όρων και προϋποθέσεων αποδοχή της Διάσκεψης της Ανατολικής Μεσογείου επιβεβαιώνει, άλλωστε, τους εξ αρχής τιθέμενους φόβους. Υπό ποιες συνθήκες προέβη σε αυτή την απόφαση ο κ. Πρωθυπουργός; Με ποιες εγγυήσεις για τις ελληνικές διαπραγματευτικές θέσεις ως προς το Κυπριακό και το Αιγαίο; Ποια ζητήματα θα τεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πόσο καλά προετοιμασμένη είναι η ελληνική πλευρά;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνιστούσε διαχρονικά ένα προνομιακό πεδίο για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αλλά αυτό φαίνεται να τίθεται σε αμφισβήτηση από την Κυβέρνηση της Ν.Δ.. Ο λόγος δεν είναι ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν πάντοτε φιλελληνικές. Κάθε άλλο. Όμως, οι ελληνικές κυβερνήσεις κατάφερναν να πείσουν τους εταίρους μας στην Ε.Ε. για το τι πραγματικά συμβαίνει και τι διακυβεύεται ενώ, όταν δεν το κατάφερναν, επέβαλαν στρατηγικό κόστος με απειλές βέτο σε άλλα πεδία πολιτικής. Με τη «δεδομένη» και «προβλέψιμη» Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, όλα αυτά συνιστούν όνειρα θερινής νυκτός, με την ελληνική διπλωματία να εξακολουθεί να τελεί υπό καθεστώς άτακτης υποχώρησης.
Ιστοσελίδα ‘Militaire’, 14/12/2020