Διαβάζοντας το άρθρο του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με τίτλο «Να γράψουμε τη δική μας ιστορία», που δήθεν απευθύνεται στις γενιές του 21ου αιώνα, δεν θα μπω στον πειρασμό να το σχολιάσω μόνο ως νέος πολιτικός ενός αντιπάλου πολιτικού φορέα, αλλά κυρίως ως νέος άνθρωπος του οποίου η νοημοσύνη εμπαίζεται και μάλιστα ανερυθρίαστα.
Στις πρώτες παραγράφους διερωτάται ο συντάκτης του πρόσφατου άρθρου της «Καθημερινής» για το τι είδους Ελλάδα θα έχουμε το 2029 και το 2033, πιστός σε μια ρητορική διλημματικού και διχαστικού χαρακτήρα, όπως εκείνη που μετήλθε προκάτοχός του. Αρκεί μια επιδερμική ανάλυση στη ρητορική αυτού, κατά τη διάρκεια παρελθούσης προεκλογικής περιόδου. Τότε δηλαδή που «ένωναν» την Ελλάδα…
Σαφέστατα, η γενιά μου δεν οραματίζεται και δεν της αξίζει να αναπνέει σε μια χώρα στην οποία θα κυριαρχεί η ανασφάλεια, η θεσμική αποδυνάμωση και η οικονομική απίσχναση, για το ίδιο βεβαίως προσπαθεί να μας πείσει και ο κ. Μητσοτάκης αλλά παραλείπει να αναλύσει τους όρους και τις προϋποθέσεις. Με απολύσεις, εργασιακό πογκρόμ και κατάλυση κάθε έννοιας κράτους δικαίου;
Προχωρώντας στο άρθρο του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρεται στο ύφος του δημοσίου λόγου. Προφανώς, πρόκειται για έξαρση αυτοκριτικής, αν κανείς φέρει στο μυαλό του την πολιτική παρουσία τόσο του ιδίου όσο και προβεβλημένων στελεχών του που, ενώ η κυβέρνηση της χώρας δίνει μια εθνική μάχη, εκείνοι κατ’ εξακολούθηση προτάσσουν το κομματικό έναντι του εθνικού συμφέροντος. Αλήθεια, δεν είναι αυτές εικόνες που δημιουργούν κόπωση στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας; Δεν είναι αυτές εικόνες που εκτρέφουν την απαξία στους θεσμούς και στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος;
Νιώθει, επίσης, την ανάγκη να αναφερθεί στην εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι σε αυτή τη συζήτηση μετέχει εντέχνως προκειμένου να συσπειρώσει το ακροατήριο της. Είναι όμως μόνο αυτός ο στόχος; Χύνεται τόση μελάνη για την εξυπηρέτηση ενός τόσο βραχύβιου σκοπού; Μάλλον όχι.
Οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως, νέο-ακρο-δεξιοί κοσμούντες τη βιτρίνα της Ν.Δ., είναι οι πρώτοι που έχουν την ανάγκη να εμπλακούν σε μια τέτοια τεχνητή συζήτηση για τη συσπείρωση ενός δικού τους ακροατηρίου, αυτού που κινείται στις παρυφές της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς. Άλλωστε, αποσκοπούν στην παγίωση της ρητορικής εντός των κόλπων μιας Κεντροδεξιάς λαϊκού χαρακτήρα που μάλλον νιώθει άβολα όταν συγχρωτίζεται με αυτούς. Το χάσμα στο εσωτερικό της Ν.Δ. παραμένει αγεφύρωτο, το γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά ο πρόεδρός της, παρά τις επικλήσεις στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Παύλο Μπακογιάννη.
Επιπροσθέτως, στην προσπάθειά του να διεισδύσει στο μετριοπαθές κοινό, που μόνο με σκεπτικισμό στέκεται απέναντι στην επαμφοτερίζουσα, ιδιοτελή και νομοτελειακά θνησιγενή πολιτική διαχείριση, ο πρόεδρος της Ν.Δ. αποπειράται να κάνει το περίφημο «άνοιγμα», αλλά με «προσεκτικό τρόπο» μην τυχόν και δυσαρεστήσει τα στελέχη της ακροδεξιάς αυλής του. Όμως κι αυτό δεν κατάφερε να το αποφύγει, δείγμα της πολιτικής ανεπάρκειας, της κρίσης ιδεολογικού προσανατολισμού και της έλλειψης στρατηγικού σχεδιασμού.
Στην επόμενη αποστροφή του, ο κ. Μητσοτάκης ομιλεί περί του ξεθωριάσματος των πολιτικών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Μήπως εννοεί τις γραμμές μεταξύ της λαϊκής Δεξιάς και της Ακροδεξιάς; ‘Η είναι μία ακόμη μάταιη προσπάθεια να σταθεί ο ίδιος πολιτικά όρθιος επάνω στο τεντωμένο σκοινί της βαθιά διαρρηγμένης συνοχής του κόμματός του;
Η χώρα έχει ήδη κάνει την επανεκκίνησή της (όπως άλλωστε παραδέχτηκε σε πρόσφατη συνέντευξη και η σύζυγός του), της οποίας την ανάγκη τονίζει, μια επανεκκίνηση δίχως τον ίδιο και την πολιτική ανωριμότητά του, από ανθρώπους που εν τοις πράγμασι κινήθηκαν επί τη βάσει μιας υπερβατικής λογικής, μη διστάζοντας να συγκρουστούν και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Και αυτό για χάρη μιας χώρας που πλέον διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στην Ευρώπη και στον κόσμο. Για χάρη ενός λαού που αδημονούσε για τον απεγκλωβισμό του από ένα νεοσυντηρητικό και αντικοινωνικό πολιτικό πλαίσιο, το οποίο επιβλήθηκε από ανθρώπους δίχως πολιτική ταυτότητα. Πώς αυτοπροσδιορίζεται εν τέλει ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του; Κατ’ επίφαση προοδευτικοί ή συντηρητικοί με νεοφιλελεύθερες εμμονές;
Εφημερίδα «Η Αυγή», 31/8/2017