Το «επιτελικό κράτος» του Κυριάκου Μητσοτάκη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο σύντομο ανέκδοτο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αν δεν παρήγαγε τόση θλίψη και καταστροφή στα μόλις δύο έτη ύπαρξής του. Αποκορύφωμα της αδράνειας, της ανικανότητας και της αποσύνθεσης του κρατικού μηχανισμού αποτέλεσαν οι πρωτοφανείς πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού, οι οποίες απανθράκωσαν – μεταξύ άλλων περιοχών της χώρας – το 1/3 της Εύβοιας και ένα μεγάλο μέρος της Βόρειας Αττικής. Οι καμένες εκτάσεις αυξήθηκαν το 2021 κατά 50% εν σχέσει με το 2020 και κατά 116% εν σχέσει με το 2019, σκιαγραφώντας τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή των τελευταίων ετών στη χώρα μας.
Εντός ολίγων μόνο ημερών κατέστη σαφές ότι το βασικό έλλειμμα της Κυβέρνησης της Ν.Δ., αναφορικά με την πολιτική προστασία, σχετίζεται με την απουσία επαφής, συνεννόησης και επαρκούς συντονισμού μεταξύ των φορέων του διοικητικού μηχανισμού. Αποτέλεσμα ήταν η μερική χρήση των μέσων πυρόσβεσης και η διαρκής μετακίνησή τους σε μέτωπα, χωρίς την ύπαρξη ενός συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδιασμού, με τον Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας να δηλώνει την επόμενη ημέρα των πυρκαγιών στη Βόρεια Εύβοια ότι «υπήρχε εντολή μη κατάσβεσης».
Στον αντίποδα της αναγκαιότητας πολυεπίπεδης οργάνωσης του κρατικού μηχανισμού, μέσω του «επιτελικού κράτους» του κ. Μητσοτάκη (Ν. 4622/2019) προτάθηκε η συγκέντρωση των εξουσιών και κατ’ ουσία η «ενός ανδρός αρχή». Όπως διαφημιζόταν, υλοποιήθηκε η συγκέντρωση στο γραφείο του Πρωθυπουργού πολλαπλών και διαφοροποιημένων αρμοδιοτήτων, η δημιουργία μιας «υπερδομής» βάσει της οποίας η δημόσια πολιτική παράγεται «από πάνω προς τα κάτω». Τόσο δημοκρατικά και τόσο αποτελεσματικά, τη στιγμή που το πιλοτικό πρόγραμμα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τη δασοπροστασία, το οποίο στελέχωναν 5.066 εργαζόμενοι, θεωρήθηκε «περιττό» και καταργήθηκε εν μία νυκτί από την Κυβέρνηση της Ν.Δ.. Τι να τους κάνεις, άλλωστε, τους εργαζόμενους στην προστασία και τον καθαρισμό των δασών, όταν έχεις προσλάβει χιλιάδες «γαλάζια παιδιά» στο Μαξίμου και στα Υπουργεία;
Τις αβελτηρίες της υδροκέφαλης δομής του περίφημου «επιτελικού κράτους» των «αρίστων» τις βιώνουμε ολοένα και με πιο επώδυνο τρόπο, όσο οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής καθίστανται εμφανέστερες και δραματικότερες. Τώρα που οι λεγόμενες «μεγα-πυρκαγιές» πολλαπλασιάζονται και η Κυβέρνηση της Ν.Δ. επιλέγει αυτές να σβήνουν στη… θάλασσα. Τώρα που, ενώ γνωρίζουμε τη δυναμική του φαινομένου της υπερθέρμανσης του πλανήτη και ο σημερινός Πρωθυπουργός το έχει αναγνωρίσει ως βασικό αίτιο στο πλαίσιο της Συνόδου του Ο.Η.Ε. για το κλίμα ήδη από το Σεπτέμβριο του 2019, αλλά παρ’ όλα αυτά φθάσαμε στον Αύγουστο και ενώ καιγόταν ολόκληρη η χώρα, προκειμένου να ζητηθούν επιπλέον μέσα αεροπυρόσβεσης, χωρίς καμία πρόνοια και προετοιμασία.
Η Κυβέρνηση, αντί να προετοιμάσει τον κρατικό μηχανισμό, προτίμησε τους επικοινωνιακούς τακτικισμούς, στην πλάτη των πολιτών οι οποίοι εν τέλει έχασαν τους κόπους μιας ζωής, αφού προηγουμένως είχε αφήσει ανοχύρωτα τα ελληνικά δάση υπονομεύοντας τα προγράμματα δασοπροστασίας. Είναι ενδεικτικό, άλλωστε, ότι δέσμευσε μόλις 379 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 11,4 δισ. των ευρωπαϊκών κονδυλίων που στοχεύουν σε δράσεις αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, προτιμώντας να διοχετεύσει τη συντριπτική πλειοψηφία των πόρων στην ανάπτυξη των Α.Π.Ε. και στην ηλεκτροκίνηση, αλλά όχι σε αναδασώσεις και στην προστασία του δασικού πλούτου.
Δυστυχώς, η χώρα βρίσκεται «όμηρος» των επιλογών του κ. Μητσοτάκη, ενόσω γινόμαστε μάρτυρες ενός δυσλειτουργικού και συγκεντρωτικού κρατικού μηχανισμού. Η εναρμόνιση με τη νέα περιβαλλοντική πραγματικότητα είναι περισσότερο επιβεβλημένη από ποτέ, αλλά τούτο είναι εξαιρετικά δύσκολο να συντελεστεί από τη σημερινή κυβερνητική παράταξη, η οποία έχει επιδείξει ιστορικά χαμηλά πολιτικά αντανακλαστικά στα πεδία της προστασίας του περιβάλλοντος και της βιώσιμης ανάπτυξης.
Εφημερίδα ‘Κυριακάτικη KontraNews’, 5/9/2021