Η Ευρώπη αλλάζει, η Ευρώπη αντιστέκεται, η Ευρώπη αγωνιά να διαφυλάξει τις αξίες της. Η υπό σύσταση νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά θέτει σε αμφισβήτηση κεκτημένα δικαιώματα, με συγκεκριμένους θιασώτες και εμπνευστές τόσο μεταξύ των παλαιών όσο και των νεότερων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το προσωπείο των εν λόγων ηγετίσκων είναι πανομοιότυπο σε όλες τις περιπτώσεις, με μία ευρεία ατζέντα από την απεμπόληση των ανθρωπιστικών ιδεωδών στο θέμα του μεταναστευτικού-προσφυγικού, έως τον οικονομικό απομονωτισμό και από τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους έως την εισαγωγή της σοβινιστικής ρητορικής στον καθημερινό δημόσιο λόγο.
Από τα παραπάνω εξαίρεση δεν αποτελεί ο τομέας των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η Αυστρία του Καγκελάριου Σεμπάστιαν Κουρτς έδωσε ήδη τον τόνο με την υπερψήφιση του 12ώρου και τη σκυτάλη έσπευσε να πάρει η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη δίνοντας το στίγμα προς όλες τις κατευθύνσεις: «το 8ωρο είναι ξεπερασμένο». Στη συνέχεια και σε απόλυτη συνάφεια με την άποψή του ότι «πλεονάζουν γιατροί στη δημόσια υγεία», ο κ. Μητσοτάκης δε δίστασε να χαρακτηρίσει «ξεπερασμένο» και το «να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά, από αυτήν στην οποία ξεκίνησε», κάνοντας έτσι σαφές το μέλλον που επιφυλάσσει για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους, αν ποτέ αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Είναι αλήθεια ότι το νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό μέτωπο έχει διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, εκμεταλλευόμενο την ύφεση των οικονομιών, τις κοινωνικές αντιδράσεις, την προσφυγική κρίση και κάθε άλλη «ανοιχτή πληγή» της σύγχρονης δημοκρατίας. Είναι, όμως, επίσης αλήθεια ότι το μέτωπο της αντίδρασης προς αυτόν τον κατήφορο γιγαντώνεται καθημερινά, με απλούς πολίτες και πολιτικούς σχηματισμούς να αντιμάχονται τις αποφάσεις υπονόμευσης των εργασιακών δικαιωμάτων.
Στην Ελλάδα, ο κάθε πολιτικός σχηματισμός έχει επιλέξει τους συμμάχους του. Ο νέος νόμος του Υπουργείου Εργασίας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας δίνει μία νέα ώθηση προς την κατεύθυνση της κατοχύρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων, προσφέροντας την ευκαιρία στον εργοδότη να επανορθώσει προσλαμβάνοντας τον αδήλωτο εργαζόμενο με μία έκπτωση προστίμου από τα 10.500 στα 7.000 ευρώ. Πρόκειται για μία νέα φιλοσοφία εξορθολογισμού των προστίμων και ταυτόχρονης απόδοσης δικαιοσύνης στον εργαζόμενο, η οποία έρχεται σε συνέχεια μίας σειράς πολιτικών της παρούσας κυβέρνησης με απτά αποτελέσματα:
- Τη σταθερή πτώση του ποσοστού της αδήλωτης εργασίας στους κλάδους υψηλού ρίσκου από το 19% το 2014 στο 12% το πρώτο τρίμηνο του 2018, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Σ.Ε.Π.Ε..
- Το φρένο στις ελαστικές μορφές εργασίας, η οποία αυξανόταν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς το 2013-2014
- Τον πλεονασματικό Ε.Φ.Κ.Α. ενάντια σε όλες τις προβλέψεις και την καταστροφολογία
- Την αύξηση των νέων θέσεων εργασίας και τη συνολική μείωση της ανεργίας κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες
- Το θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων κατά 300.000 θέσεις εργασίας για το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου του φετινού έτους
Προφανώς, δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς και διθυραμβικές δηλώσεις. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω και η διαφοροποίηση των δεδομένων σε σχέση με ό,τι συνέβαινε την περίοδο 2010-2014 δεν είναι τυχαία. Η περίοδος Σαμαρά-Βρούτση-Μητσοτάκη σημαδεύτηκε από την κατάργηση 200 οργανικών θέσεων στο Σ.Ε.Π.Ε., με το ερώτημα να παραμένει αναπάντητο: Σε ποιους έκλεινε το μάτι η συνειδητή πολιτική επιλογή τους;
Μεταξύ άλλων και στους εαυτούς τους, μιας και έσπευδαν να νομοθετήσουν τον κατώτατο και το λεγόμενο «υποκατώτατο» μισθό για τους νέους μειώνοντας παράλληλα κατά 50% την αποζημίωση του ταμείου ανεργίας, αλλά ταυτόχρονα καταδικάζονταν οι ίδιοι από τα Ελληνικά Δικαστήρια για παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και για εκμετάλλευση εργαζομένων. Καμία έκπληξη… Δυστυχώς. Υπήρξαν «Αυστριακοί» πριν τους Αυστριακούς.
Ιστοσελίδα ‘Newpost’, 13/7/2018